Οι δημόσιες βρύσες και τα σιντριβάνια στις πλατείες και στα κέντρα των πόλεων αποτελούν ιδιαίτερο καλαισθητικό στοιχείο του αστικού τοπίου, αλλά συγχρόνως είναι και οάσεις δροσιάς. Δυστυχώς στην Θεσσαλονίκη, με ευθύνη της δημοτικής αρχής, αλλά και της αντιπολίτευσης η οποία αγνοεί επιδεικτικά το ζήτημα, έχουν “σφραγιστεί” πάμπολλες δημόσιες βρύσες σε διάφορα σημεία της πόλης, ενώ πολλά σιντριβάνια δεν λειτουργούν.
Η δημοτική “Κίνηση: ποια πόλη μας αξίζει;” καταγγέλλει δημοσίως την δημοτική αρχή και όλες τις δημοτικές παρατάξεις για την πλήρη αδιαφορία τους απέναντι στο ζήτημα των “σφραγισμένων” δημόσιων βρυσών και των ανενεργών σιντριβανιών. Εάν παρόμοια έργα δεν μπορούν να λειτουργήσουν για λόγους κόστους ή συντήρησης, αναρωτιόμαστε γιατί πρέπει να υλοποιούνται και να δαπανώνται κονδύλια, που θα ήταν χρήσιμα για άλλα έργα; Η απουσία τους θα ήταν προτιμότερη από την σημερινή εικόνα της εγκατάλειψης και της ερήμωσης που παρουσιάζουν. Πιο πρόσφατο παράδειγμα οι πολυδάπανες μικρές “δεξαμενές νερού” κατά μήκος της Νέας Παραλίας, οι οποίες όχι μόνο δεν λειτουργούν, αλλά γίνονται και σημεία συγκέντρωσης σκουπιδιών.
Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται ένα ενιαίο σχέδιο διαχείρισης του υδάτινου αποθέματος και των δικτύων του στον δημόσιο χώρο ως μέρος ενός γενικότερο σχεδίου για την οικολογική και καλαισθητική μεταδόμηση του πολεοδομικού συγκροτήματος της.
Η δημοτική “Κίνηση: ποια πόλη μας αξίζει;” δηλώνει επίσης την ανησυχία της και καταγγέλλει το γεγονός ότι στο παρελθόν (μόνο;) το “σφράγισμα” κάποιων δημοσίων βρυσών σε περιοχές της πόλης στηρίχθηκε στα ρατσιστικά κίνητρα των εισηγητών της συγκεκριμένης πρότασης και έκτοτε έγινε πάγια πρακτική για την επίλυση διαφόρων υπαρκτών και ανύπαρκτων προβλημάτων στον δημόσιο χώρο.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.gkordis.com/2018/08/blog-post_2.html#ixzz5N0EeRxFL