“συμμορία ληστών”…

Δεδομένου ο Θεός λευτέρωσε τους Εβραίους απ’ την καταπίεση και γενοκτονία, που τους επέβαλαν οι Αιγύπτιοι. Τους περιέθαλψε για σαράντα χρόνια στην έρημο. Κάνοντας τον ουρανό να βρέχει τροφή και τις πέτρες να αναβλύζουν νερό. Κι όταν το προαιώνιο όνειρό τους έγινε πραγματικότητα, εκείνοι τον πρόδωσαν. Και λάτρεψαν άλλους θεούς.
Κύριοι υπαίτιοι της αλλαξοπιστίας αυτής; Η πολιτική και θρησκευτική, όπως συνήθως ηγεσία. Οι βασιλιάδες και το ιερατείο. Οι οποίοι πάνω απ’ το θέλημα του Θεού και την αγάπη για το συνάνθρωπο έβαζαν την ξενόφερτη απάνθρωπη θρησκεία του Βάαλ. Αυτήν ακριβώς που ήταν κατ’ εικόνα και ομοίωση των ανθρωποκτόνων συμφερόντων τους. Και βέβαια ο Ωσηέ αποκαλεί τη θρησκευτικότητα αυτού του είδους «πορνεία» και «μοιχεία» και εκσφενδονίζει τους μύδρους του εναντίον του ιερατείου:

«Το ιερατείο, λέει ο προφήτης, μοιάζει με συμμορία ληστών. Ψευδορκίες και δολοφονίες πολλαπλασιάζονται και αίματα επί αιμάτων συσσωρεύονται! Κάνουν συμφωνίες και παίρνουν αποφάσεις με ψεύτικους όρκους. Και η δικαιοσύνη τους ανθεί σαν δηλητηριώδες φυτό. Καλλιεργούν την αδικία και γι’ αυτό θα θερίσουν το μίσος. Ο λαός μου καταστράφηκε από την έλλειψη γνώσης. Γι’ αυτό, επειδή αυτοί απέρριψαν τη γνώση μου, τους απορρίπτω κι εγώ από λειτουργούς μου…»! Κι, όπως συνήθως, το κοπάδι του λαού ακολουθεί το «χορό» των μεγαλειότατων βασιλιάδων και του σεβασμιότατου ιερατείου του…

Τι, όμως, θα είχε να πει σε μας σήμερα ο προφήτης; Ή μήπως και σήμερα δεν υπάρχει έλλειψη θεογνωσίας; Αφού βέβαια η αληθινή θεογνωσία δεν είναι οι κοιλάρες, οι βιλάρες και οι πολυτελείς κουρσάρες κάποιων κληρικών. Ούτε η πολυτέλεια των ναών και των ιερατικών -και κυρίως των αρχιερατικών- αμφίων. Ή έστω κάποια, εκτός χώρου και χρόνου άψυχα λογύδρια, που συνήθως εκφωνούνται ως κηρύγματα….

Και ασφαλώς, όπου δεν υπάρχει θεογνωσία, ούτε κι αγάπη μπορεί να υπάρξει. Κι όταν λέμε αγάπη δεν εννοούμε την όποια γλυκερότητα απέναντι στους συνανθρώπους μας. Ούτε τις όποιες ελεημοσύνες της πενταροδεκάρας, που συνήθως γίνονται «με ξένα κόλλυβα». Ή την αγαπολογία και ταπεινολογία κάποιων κληρικών οι οποίοι αριβάρουν με τις πολυτελείς κουρσάρες τους, στις φτωχογειτονιές και τις φτωχοπαράγκες, για να κάμουν αγιασμούς, ευχέλαια, κλπ. Προκειμένου να εισπράξουν τα επαχθή ενίοτε και απεχθή, συνήθως, για τους πιστούς «τυχερά»τους!
«Έχω να σου πω κάτι φοβερό», μου είπε κάποιος, αυτές τις μέρες: «Παπάδες ζήτησαν και πήραν για κηδεία 150 (εκατόν πενήντα) ευρώ! Και μάλιστα από ανθρώπους, που πέρα απ’ το βαρύτατο πένθος (απώλεια νέου οικογενειάρχη), αντιμετωπίζουν και σοβαρά οικονομικά προβλήματα»…

Βέβαια οι σημερινοί κληρικοί δολοφόνοι, συνήθως αποφεύγουν τα αίματα. Έχουν όμως άλλους τρόπους πιο εκλεπτυσμένους και ραφιναρισμένους, προκειμένου να δολοφονούν. Πετάνε μια «μελανιά» σε βάρος κάποιου και δια μέσου των ρουφιάνων, που χρησιμοποιούν και ως πληροφοριοδότες, τη διασπείρουν. Κι έτσι αποτραβηγμένοι στο σκοτάδι, απολαμβάνουν αθέατοι, το δολοφονικό τους έργο, που προωθείται και σαν τη σκουριά κατατρώγει την υπόληψη των θυμάτων τους. Και αναφέρω για την περίπτωση ένα πολύ πρόσφατο εύγλωττο περιστατικό: Κάποιος δεσπότης έκανε συστάσεις στους παπάδες να μην κακολογούν αυτόν και τους αυλικούς του.

Γιατί, όπως είπε χαρακτηριστικά, «έχουμε παντού ανθρώπους απ’ τους οποίους τα μαθαίνουμε όλα»! Για να επιβεβαιώνεται έτσι το γεγονός ότι το αναπόφευκτο «κακό συναπάντημα» της δεσποτοκρατίας, είναι η ρουφιανοκρατία. Που ουσιαστικά κυβερνάει κάποιες μητροπόλεις, των οποίων οι δεσποτάδες, «και παρόντες απουσιάζουν», όπως θα ’λεγε ο Ηράκλειτος Ή ανίκανοι όντες να διοικήσουν τη μητρόπολή τους την εμπιστεύονται σε πονηρούς και μοχθηρούς ανθρώπους του περιβάλλοντός τους. Οι οποίοι μέσω της μαφίας των ρουφιάνων «θύουν και απολύουν» κλήρο και λαό.

Το ν’ αποταθεί κάποιος στη, λεγόμενη Ιερά Σύνοδο ή την κοσμική δικαιοσύνη, προκειμένου να βρει το δίκιο το , είναι ματαιοπονία. Δεδομένου ότι στην πρώτη περίπτωση ενεργοποιείται το δεσποτικό «φιλάδελφο», ενώ στη δεύτερη κάποιοι δεσποτάδες εξαγοράζουν, όπως λέγεται, με τον οβολό του φτωχού λαού, που υπεξαιρείται απ’ τα παγκάρια των εκκλησιών, την υπέρ των ρουφιάνων μεροληψία των δικαστών. Ή άλλοτε με τις πολλαπλές δικτυώσεις που διαθέτουν με ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας, μεταβάλλουν τους δικαστικούς λειτουργούς σε έρμαια της αυθαιρεσίας τους. Έτσι ώστε ν’ ανατρέπουν κάθε έννοια δικαίου προκειμένου να κρατήσουν στο απυρόβλητο την τόσο απαραίτητη για τη δεσποτοκρατία χούντα της ρουφιανοκρατίας.

Που σημαίνει ότι ο προφήτης Ωσηέ έρχεται να πει στο σημερινό ιερατείο ότι βρισκόμαστε πολύ μακρύτερα απ’ το Θεό απ’ όσο οι σύγχρονοί του Εβραίοι. Και ότι ζούμε στην προϊστορία όχι μόνο της Καινής αλλά και αυτής ακόμη της Παλαιάς Διαθήκης. Και ότι συνεπώς θα χρειαστούν πολλές ακόμη χιλιετίες, για ν’ αποκτήσουμε αληθινή θεογνωσία και άρα την αγάπη και τη δικαιοσύνη, που θέλει από μας το Ευαγγέλιο.
Έτσι ώστε να είμαστε αληθινοί κι όχι να λεγόμαστε τυπικά και καταχρηστικά χριστιανοί! Όπως τώρα….

https://papailiasyfantis.wordpress.com