Είδος προς εξαφάνιση οι εργάτες γης

Πάνω από 1.000 τόνους βρώσιμης ελιάς, πράσινης και μαύρης, θα πρέπει να επεξεργαστεί, να συσκευάσει και να εξάγει σε χώρες, όπως η Γερμανία, ο Αγροτικός Συνεταιρισμός μέχρι τα τέλη του χρόνου, με τα χρονικά περιθώρια αναφορικά στην πράσινη ελιά να είναι ασφυκτικά και να επιτάσσουν την ολοκλήρωση της διαδικασίας συγκομιδής της μέχρι τα μέσα του επόμενου μήνα το πολύ. Κάπου εδώ, λοιπόν, αρχίζουν τα προβλήματα. Όχι γιατί το προϊόν δεν είναι επαρκές ή ποιοτικό. Όχι γιατί δεν υπάρχουν οι υποδομές για την επεξεργασία και την εμπορία του, αλλά γιατί δεν υπάρχει το απαιτούμενο εργατικό δυναμικό για τη συγκομιδή του.

Ο Συνεταιρισμός έχει ανάγκη από εργατικά χέρια, ωστόσο εκείνοι που έχουν άμεση ανάγκη από εργάτες γης είναι οι ελαιοπαραγωγοί, που αν δεν καταφέρουν να μαζέψουν έγκαιρα το προϊόν τους, αυτό θα υποβαθμιστεί και μαζί του και το δικό τους κέρδος. Το πρόβλημα έλλειψης ικανού αριθμού εργατών, που θα δουλέψουν στα χωράφια και θα μαζέψουν τις ελιές εν προκειμένω, δεν είναι καινούργιο. Φέτος, ωστόσο, η κατάσταση είναι χειρότερη από κάθε άλλη χρονιά, καθώς οι αλλοδαποί εργάτες έχουν μειωθεί, με τους περισσότερους να έχουν επιστρέψει στις πατρίδες τους, ενώ την ίδια στιγμή οι Έλληνες εργάτες είναι ιδιαίτερα δυσεύρετοι.

Οι περισσότεροι περιμένουν τα επιδόματα της πολιτείας και οι υπόλοιποι ελπίζουν ότι θα προσληφθούν στα προγράμματα κοινωφελούς απασχόλησης των Δήμων, έτσι ώστε να βγάλουν ένα μεροκάματο σε όχι ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Η συγκομιδή της ελιάς απαιτεί μεγάλο κόπο και πολλές ώρες σκληρής δουλειάς. Για αυτό και η εύρεση εργατών γίνεται κάθε χρόνο όλο και πιο δύσκολη. Έτσι η συγκομιδή προϊόντων, όπως ο ελαιόκαρπος, κινδυνεύει να μην ολοκληρωθεί στην ώρα της. Ανάλογες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και οι παραγωγοί προϊόντων όπως τα μήλα και τα κυδώνια, που επίσης απαιτούν πολλά χέρια και σκληρή προσπάθεια.