Από την «αξιολόγηση» στην τραγωδία

Πρόκειται για ένα ακόμα άθλιο επιχείρημα της κυβέρνησης, που προσπαθεί να φορτώσει στους εργαζόμενους την ευθύνη για το σιδηροδρομικό δυστύχημα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά προκλητικά εμφανίζεται …«δικαιωμένη» για την πολιτική της και παρουσιάζει ως «εκσυγχρονισμό» την ένταση της επίθεσης στους εργαζόμενους και την «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων.

Στην πραγματικότητα, όμως, μια χαρά «αξιολογημένες» ήταν τόσο η «Hellenic Train» όσο και ο ίδιος ο ΟΣΕ, αφού όπως αναδεικνύουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, εφάρμοζαν όλα τα σχετικά συστήματα «αξιολόγησης». Μόνο που πρόκειται για «αξιολογήσεις» με κριτήριο τη λογική του «κόστους — οφέλους», το κατά πόσο δηλαδή προχωρούν στην ίδια τη ζωή, σε βάρος εργαζομένων και επιβατών, όλα εκείνα τα μέτρα που οδήγησαν τελικά στην τραγωδία.

Μια ματιά αν ρίξει κανείς στην ιστοσελίδα του ΟΣΕ, θα διαπιστώσει ότι ο Οργανισμός έπαιρνε απανωτές «πιστοποιήσεις», άρα και «αξιολογήσεις». Όπως από τον Eurocert, τον φορέα που το υπουργείο Μεταφορών έχει ορίσει για να πιστοποιεί το έργο των σιδηροδρομικών μεταφορών. Πιστοποιήσεις που ξεκινούν από το 2013 και φτάνουν μέχρι και σήμερα, διατρέχουν δηλαδή όλες τις κυβερνητικές θητείες, των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ — ΠΑΣΟΚ.

Επίσης, το «Επιχειρησιακό Σχέδιο του ΟΣΕ για τα έτη 2022–2025» προχώρησε με την υποβοήθηση εξειδικευμένης ιδιωτικής εταιρείας συμβούλων, οι οποίοι προφανώς — κατά την κυβέρνηση — δεν είναι καμιά …«συντεχνία» που αρνείται την «αξιολόγηση».

«Οδηγός» των συμβουλών που δίνουν αυτές οι εταιρείες είναι ακριβώς οι «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ. Εκεί δηλαδή που μόνο το 2021 καταγράφηκαν 1.389 σημαντικά σιδηροδρομικά ατυχήματα, με συνολικά 636 νεκρούς και 513 τραυματίες, εκ των οποίων τα 97 αφορούσαν συγκρούσεις τρένων…

Άλλωστε, η ίδια η εταιρεία πιστοποίησης, που αποτελεί συνεργάτη του ΟΣΕ, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και των άλλων κομματιών του σιδηρόδρομου, σημειώνει ότι αποτελεί «φορέα αξιολόγησης σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό κανονισμό 402/2013» και παρέχει το πλαίσιο για «αξιολόγηση του κινδύνου που σχετίζεται με σημαντικές αλλαγές στον σιδηρόδρομο της ΕΕ», μέσα από την υποστήριξη των αρχών, με «χαρτοφυλάκιο εκπαίδευσης για την εξασφάλιση ασφαλών και αξιόπιστων σιδηροδρομικών μεταφορών».

Με τις «ευλογίες» λοιπόν της «αξιολόγησης» και «πιστοποίησης», σύμφωνα με τις κατευθύνσεις ΕΕ και κυβερνήσεων, φάνηκε στην πράξη πόσο …«εξασφαλίστηκαν» οι «ασφαλείς» και «αξιόπιστες» μεταφορές…

Μήπως όμως αυτές οι εταιρείες «συμβούλων» κ.λπ., που επιλέγονται από τις κυβερνήσεις για να προωθούν την πολιτική της «απελευθέρωσης», δεν είναι οι ίδιες από τις οποίες αντλούνται και στελέχη για να διοικούν τους Οργανισμούς (όπως τον ΟΣΕ);

Αυτά τα «πιστοποιημένα» στελέχη δεν «αξιολογούν» και το ελλιπέστατο προσωπικό, με τα ίδια εγκληματικά κριτήρια; Αυτές οι «αξιολογημένες» διοικήσεις, μαζί με τις κυβερνήσεις, δεν είναι που έθαβαν τις καταγγελίες και τις επισημάνσεις των σωματείων για τις τραγικές ελλείψεις που οδήγησαν τελικά στη μοιραία σύγκρουση;

Το πρόβλημα επομένως είναι ότι η «αξιολόγηση» και ο σχεδιασμός του σιδηρόδρομου με τα κριτήρια του «κόστους — οφέλους» είναι αυτά που οδήγησαν στις «εκπτώσεις» μέτρων προστασίας, επέβαλαν μειωμένες οργανικές συνθέσεις προσωπικού και ανύπαρκτες προσλήψεις.

Με βάση την «αξιολόγηση» του κόστους λειτουργίας ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίστηκε επί ΝΔ η 9ήμερη συνεχής εργασία των μηχανοδηγών, παρά τις προειδοποιήσεις εργαζομένων ότι η εξάντλησή τους στρώνει το έδαφος για «ατυχήματα».

Η ίδια «αξιολόγηση» επιβάλλει τη λειτουργία του σιδηρόδρομου, όπως και συνολικά των υποδομών, με κριτήριο την αύξηση της κερδοφορίας των ομίλων που επενδύουν σ’ αυτές. Γι’ αυτό και το αποτέλεσμα αυτής της αξιολόγησης είναι να φεύγουν από τη μέση όσα «εμποδίζουν» το κέρδος: Τα δικαιώματα των εργαζομένων, οι ανάγκες των επιβατών, η ασφάλεια και τελικά οι φθηνές και ποιοτικές συγκοινωνίες για τον λαό…

Πηγή: Ριζοσπάστης