Ακούγοντας τη λέξη προσωπολατρεία, στις δυτικές κοινωνίες το μυαλό πάει αμέσως στο Στάλιν, το Μάο, ή για να πιάσουμε περισσότερο το σήμερα, τη ΛΔΒΚ και την οικογένεια Κιμ. Όλοι, κι όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι οι καλλιεργημένοι, φιλελεύθεροι και δημοκρατικοί οπαδοί της αστικής δημοκρατίας, αναγνωρίζουν σε εκδηλώσεις προσωπολατρείας την ξεκάθαρη ένδειξη του “ολοκληρωτισμού” αυτών των κοινωνιών και των ηγεσιών τους, που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της πολιτισμένης Δύσης.
