Εκλογές στην Φινλανδία: Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας

Είχαν μία πολύ μοντέρνα πρωθυπουργό. Γυναίκα, νέα, όμορφη, ακτιβίστρια, αριστερή… Ένας πολύ ταιριαστός συνδυασμός για να κάνει τη βρώμικη δουλειά που η δεξιά δεν μπορούσε ή δεν τολμούσε να κάνει.

Η Sanna προτάθηκε σαν το μικρότερο κακό το 2019. Οι φασίστες δεν έπρεπε να έρθουν στα πράγματα, ειπώθηκε τότε, και ως εκ τούτου η Sanna εμφανίστηκε ως η εναλλακτική λύση της δημοκρατικής Φινλανδίας.

Αλλά έκανε τη χαμαλοδουλειά για την αστική τάξη και μετά σκέφτηκε ο Φινλανδός, ακριβώς όπως στη Σουηδία, την Ιταλία, την Ουγγαρία και άλλες χώρες: Γιατί πρέπει να ψηφίσεις δήθεν δημοκράτες και τάχα αριστερούς όταν παρόλα αυτά εφαρμόζουν μια δεξιά πολιτική;

Ψήφισαν υπέρ του γνήσιου πρωτότυπου και οι κατά τα άλλα άθλιοι φασίστες αυξήθηκαν και έγιναν δεύτερη δύναμη. Ακριβώς όπως στη Σουηδία, όταν οι Σοσιαλδημοκράτες υπέβαλαν αίτηση να μπουν στο ΝΑΤΟ, περιόρισαν τα δικαιώματα των εργαζομένων, εισήγαγαν πολιτικές λιτότητας και ευνόησαν το κεφάλαιο ειδικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας — και ως εκ τούτου δεν εμφανίζονταν πλέον σαν το μικρότερο κακό.

Τέτοια πολιτικά σχήματα που αυτοαποκαλούνται αριστεροί ή κεντρώοι έχουν αποδείξει σε όλη την ιστορία ότι είναι πιο αδύναμοι στη γοητεία της αστικής τάξης. Γίνονται πιο πιστοί στο κεφάλαιο από εκείνους που ονομάζονται δεξιοί ή μπλε ή συντηρητικοί. Δυστυχώς, εξακολουθούν να κυριαρχούν σε όλη την Ευρώπη και να ανοίγουν το δρόμο για σκληρότερες καπιταλιστικές πολιτικές, ιδιαίτερα όταν ταυτόχρονα συμβάλλουν στη διάσπαση και παθητικοποίηση του εργατικού κινήματος.

Η Sanna, ο Τσίπρας και ο Μακρόν θα πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι. Έχουν αποδείξει στο κεφάλαιο ότι είναι μια καλή εναλλακτική λύση σε περίπτωση που τους χρειαστούν ξανά.

Δεν πρέπει να εκπλήσσεται κανείς και να αναρωτιέται γιατί οι φασίστες – ή εντάξει, η ακροδεξιά – γίνονται ισχυρότεροι. Δεν πρέπει κανείς να μείνει σαστισμένος όπως οι ηθοποιοί στην ταινία του Μπουνιουέλ.

Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να πολεμήσουμε τους φασίστες και αυτούς τους δήθεν δημοκράτες και τάχα αριστερούς πολεμώντας τον καπιταλισμό.